KANIŽA, Kanidža, Kanjiža, Kanjidža

sl1

Vojvođanska Kanjiža (Keres)

Istorijski nazivi

Villa Canysa, Alt-Kanizsa, Magyar-Kanizsa, Ókanizsa, Stara Kanjiža

Etimologija

Mađ. Kanizsa od slov. *Kъnęža (vьsь) ‘kneževo selo’. (A.L.)

Atribucija

Kaniža

Kanidža Kanjiža Kanjidža grad kaniški

Istorijat

1. Mesto u mađarskoj Podravini, čija je tvrđava posle pada Sigeta u turske ruke 1566. primila na sebe glavni teret odbrane j/z Mađarske, Štajerske i hrvatske Podravine. Kaniški kapetan je jedno vreme bio knez Juraj Zrinski koji je 1587, u blizini grada, porazio u boju jak turski odred.
Kanižu su Turci zauzeli 1600, i u njoj osnovali sedište Kaniškog ejaleta za j/z Ugarsku. Pokušaj Austrijanaca da povrate grad 1601. propao je. To nije uspeo ni Nikola Zrinski 1664.
2. Postoji i Kanjiža u Vojvodini (Srbija) koja je u doba epskih radnji bila turski grad u Mađarskoj. Nalazi se u Potisju, u Bačkoj, i prvi put se pod tim imenom pominje 1332, a zabeležena je i u Kruševačkom pomeniku. Pod imenom Cnesa ili Kenesna (kako se zove potok u njenoj blizini, na mađarskom Keres), javlja se i ranije, u poveljama. Prema jednoj povelji iz 1093. može se pretpostaviti da je bila kraljevski posed koji je pripadao opatiji benediktinaca u Panonhalmi. U XIII v. je važila za dobar prelaz preko Tise, a sledećih sto godina (vreme tatarske najezde) o njoj nema nikakvog pomena. Posle toga, javlja se u jednoj povelji iz 1335. kao Villa Canysa (selo Kanjiža) sa isključivo mađarskim stanovništvom. Teritorija današnje opštine Kanjiža oslobođena je od Turaka 1686. Posle Karlovačkog mira 1699, Kanjiža se naseljava Srbima graničarima.

Epski kontekst

Pesme pevaju o oba ova mesta, s tim što je često teško razlikovati koje je konkretno mesto u pitanju. U jedinoj hrišćanskoj pesmi koja pominje Kanižu (u obliku Kanidža), ona se javlja kao jedno od mesta iz kojih Stojan Popović otima turske devojke da bi njima ženio kotarske serdare (Vuk VII, 14). Muslimanske pesme je pominju u obe vrste konteksta, a od istorijskih događaja vezuju je za boj pod Sigetom (KH I, 9), boj kod Kaniže (verovatno početkom XVIII v. s obzirom na pomen „Tukunlije bana” – KH III, 11) i druge. (Boj pod Kanižom, kako je ova pesma i naslovljena, ne mora biti nijedan od istorijski potvrđenih sukoba na tom mestu, budući da je kontekst ženidbeni, što po pravilu ostavlja dosta mesta za improvizaciju.) Od muslimanskih junaka, za Kanižu se vezuju Hasan-paša Tiro (KH I, 23), Omer Blažević i Nuko Kurtagić (KH II, 64), Jusuf alajbeg i njegov sin Mehmedbeg (MH IV, 44) i drugi.
Iz Kaniže je i belolika, gospodskog roda žena Vuka Daničića (KH I, 9) koja je “u kafazu rasla”, što kod njenog muža izaziva neočekivanu reakciju:

Kad su bili u mehku dušeku,
Prvu ju je noćcu prekorio,
„ „Kad si tako u obrazu b'jela,
Beli ti je lišce obljubljeno.” ”
A gospoja po istini kaza,
Da je mlada u kafazu rasla,
S tog je b'jela lica gospodskoga,
A Vuk vrže na molitvu ruke,
Da je nikad poljubiti ne će,
Da je s njime stotinu godina (297-306).

Literatura

book1966Marković, Milica: Geografsko-istorijski imenik naselja Vojvodine, Novi Sad.  [87]  cobiss
book1970Vojna enciklopedija, 1-10, Redakcija vojne enciklopedije, Beograd 1970-1975.Beograd 1980.  cobiss
book1973Imenik mesta и Jugoslaviji, „Službeni list", Beograd 1973.  [195]  cobiss
book1988Marković, Jovan Đ.: Enciklopedijski geografski leksikon Jugoslavije, „Svjetlost”, Sarajevo.  [105]  cobiss